Oral implantoloji’de en önemli başarı kriterlerinden biri krestal, yani implant boynu çevresinde meydana gelen kemik kaybı miktarıdır. Dental implantların uzun dönem marjinal kemik kayıplarının değerlendirilebilmesi ve eski durum ile son durumun kıyaslanabilmesi için mümkün olduğu kadar tekrarlanabilir ve standart radyografilere ihtiyaç vardır. Genellikle küçük boyuttaki kemik kayıplarını çıplak gözle ayırt etmek oldukça zor olmaktadır; bu nedenle klinik uygulamada radyografik tetkik önem taşımaktadır. Radyografik olarak alveol kemiği kaybı mine-sement sınırı veya dental implantlar da cilalı ile pürüzlü yüzey birleşim sınırı ile alveol kemiği tepe noktası arasındaki mesafe ölçülerek elde edilebilir. İmplantların uzun dönemde takibinde birçok radyografik yöntem kullanılabilmektedir. Günlük uygulamada en sık olarak konvansiyonel veya dijital ağız içi (periapikal) ve ağız dışı (panoramik) radyografiler kullanılmaktadır. Özellikle rutin klinik kontrol seanslarında zaten uygulanan bu radyografi teknikleri geriye dönük kemik kaybı değerlendirmesi yapılan çalışmalarda da tercih edilmektedir.

Dental implantlar ve bunların üst yapılarının başarıları uzun dönem klinik çalışmalarla incelenmeli ve değerlendirilmelidir. En önemli implant başarı kriterlerininden biri de implant çevresi marjinal kemik seviyesi ve implant üstü protezlerde komplikasyonların oluşmamasıdır.Bu sunumda amaç ; implant üstü protezlerde meydana gelen komplikasyonlar ve marjinal kemik kaybının değerlendirilmesidir .