Temporomandibuler Eklem (TME) rahatsızlıkları çiğneme kaslarını, eklem ve çevre yapılarını etkileyen klinik problemleri ifade etmek için kullanılan genel bir terimdir. TME rahatsızlıkları çiğneme kası düzensizlikleri, TME düzensizlikleri, kronik mandibuler hipomobilite ve büyüme bozuklukları olmak üzere 4 ana başlık altında incelenmektedir. Bu rahatsızlıkların etiyolojisi multifaktöriyeldir. Oral parafonksiyonel alışkanlıklar da etiyolojide risk faktörü olarak kabul edilmektedir. Parafonksiyonel alışkanlıklardan biri olan bruksizm, uyku bruksizmi ve uyanıklık bruksizmi olmak üzere iki alt gruba ayrılmaktadır. Uyku bruksizmi, uyku sırasında fazik veya tonik olarak karakterize edilen çiğneme kas aktivitesidir. Uyanıklık bruksizmi ise, uyanıklık sırasında tekrarlayan veya sürekli diş teması ve/veya mandibulayı destekleme veya itme ile karakterize edilen çiğneme kas aktivitesi olarak tanımlanmaktadır. Duygusal stres, kahve, alkol ve tütün gibi uyarıcıların kullanımı, obstrüktif uyku apnesi sendromu, anksiyete ve yaş bruksizmde risk faktörleridir. Bruksizmi değerlendirmek için özellikle kendi kendine bildirim gibi hem enstrümental olmayan yaklaşımlar kullanılabilir hem de elektromiyografi gibi enstrümental yaklaşımlar da kullanılabilir. Yapılan çalışmalarda her ne kadar kesin kanıtlar bulunmasa bile uyku bruksizminin miyofasyal ağrı, artralji ve disk deplasmanı ve eklem sesleri gibi eklem patolojileri ile ilişkili olduğu belirlenmiştir.