Diabet ve Periodontal Tedavi

Son yüzyılda bilim ve teknoloji alanında yapılan ilerlemeler, periodontal hastalıkların pategonegezi ile ilgili bilgilerimizin önemli oranda artmasını sağlamıştır. Periodontal hastalık enfeksiyöz bir hastalıktır. Bununla beraber, çevresel, fiziksel, sosyal ve konakçıya bağlı faktörler de, periodontal hastalık üzerinde etkilidirler.

Bazı sistemik hastalıkların gingivitis ve periodontitist oluşumunu ve ilerlemesini etkiledikleri kesin olarak bilinmektedir. Nötrofil, monosit/makrafoj ve lenfosit fonksiyonlarını etkileyen sistematik hastalıklar, konakçı kökenli enflamatuvarmediyatörlerin sentez ve aktivitelerinde değişikliğe neden olur. Bu değişiklikler de klinik olarak erken yıkımla karakterize olan periodontal hastalıkların oluşmasına ya da bu sistemik hastalıkların yokluğunda görülen periodontal yıkımdan daha hızlı bir periodontal doku kaybına neden olmaktadır.

Son on yılda yapılan araştırmalardan elde edilen bilgiler, sistematik sağlık-ağız sağlığı ilişkisine diğer yönden bakılması gerektiğine işaret etmektedir. Bu yönde periodontal hastalıkların, çeşitli sistemler üzerindeki potansiyel etkileridir.

Şiddetli periodontitisin, glisemik kontrolün bozulmasıyla önemli oranda ilişkili olduğunu göstermektedir. Başlangıçta şiddetli periodontitisi olan diabet hastalarında glisemik kontrol, 2-4 yıl içinde periodontitisi olmayanlara göre daha sık bozulmuştur. Bu çalışmaya göre periodontitis, glisemik kontrolün bozulmasından önce vardır.

Periodontitisi olan hastalarda, periodontal tedavi glisemik kontrol üzerinde olumlu etki yapar. Bu durum, özellikle glisemik kontrolü iyi olmayan ve şiddetli periodontal yıkımı olan hastalar için geçerlidir. Periodontal tedavinin diabet üzerindeki olumlu etkileri, bundan kırk yıl önce diabet ve şiddetli periodontitisi olan genç hastalarda gösterilmiştir. Mekanik tedavi, cerrahi tedavi, seçilen dişlerin çekimi ve sistemik antibiotik tedavisi insülin gereksinimini azaltır.

Diştaşı temizliği ve iki hafta boyunca sistemik doksisilin tedavisi alan tip I diabet hastalarında, periodontal sağlığın düzelmesine paralel olarak, glisemik kontrolünde iyileştiği görülmüştür.

Kronik periodontitisteantibiotik rutin olarak kullanılmaz. Ancak zayıf glisemik kontrolü olan diabetik hastalarda şiddetli periodontitis te varsa, bu hasta grubunda antibiotik tedavisi uygulanmalıdır. Tabii ki bu tedavi, mekanik periodontal tedavi ile birlikte kullanılmalıdır. Mekanik tedaviye ek olarak kullanılan antibiotik tedavisinin glisemik kontrol üzerindeki pozitif etkisinin nedeni bugün için bilinmiyor. Sistemik antibiotikler mekanik temizlikten arta kalan bakterileri elimine eder. Böylece konakçı için antijenik uyaranın azalmasına katkıda bulunurlar. Ayrıca, tetrasiklinler, proteinlerin glikasyonuna mani olarak matriksmetalloproteinazları gibi doku yıkımına neden olan enzimlerin ortaya çıkışını engellerler. Bu değişiklikler diabetinmetabolik kontrolü üzerinde olur