Uyku, sağlıklı bir yaşam için gereken en temel ihtiyaçlardan biridir. Uyuma–uyanma örüntümüz, insan biyolojisinde temel bir özellik; sonsuz bir gece gündüz çarkı içinde dönen gezegenimiz üzerindeki yaşama uyum sağlamanın bir yoludur. 2017 Nobel Tıp Ödülü, 1980’ler ve 90’larda yaptıkları çalışmalar sonucu hücrelerimizde yer alan ve bizi güneşle senkronize hâlde tutma amacı güden moleküler saati tanımlayan üç bilimciye verilmiştir. Yakın tarihli araştırmalar, bu sirkadiyen ritim bozulduğunda diyabet, kalp ve demans gibi hastalıklara yakalanma riskimizin arttığını gösteriyor.

Uyku; hafif uyku olarak isimlendirilen 1. evre ile başlayarak, derin uyku olarak adlandırılan 3. evre ile devam eder. Uyku döneminin 3. aşamasında gerçekleşen derin uyku; vücut organlarının kendini restore ettiği yani hücrelerinin yenilenerek, vücut hasarlarının onarıldığı evre olarak ön plana çıkar. Derin uyku evresinin eksiksiz tamamlanması, kişinin uyku ihtiyacını azaltarak, kendini gün boyu daha dinlenmiş ve sakin hissetmesini sağlar. Büyüme hormonunun salgılandığı derin uykuda kasların gevşemesi, kişinin gün içerisindeki stresini ve gerginliğini de üzerinden atabilmesine yardımcı olur. Bağışıklık sisteminin de onarıldığı derin uyku, bağışıklığın güçlenmesine katkıda bulunuyor.

Ancak bazı insanların derin uyku aşamasına ulaşmaları mümkün olmayabiliyor. Uyku ile ilgili solunum bozuklukları, uyku ritminin bozulmasının en önemli faktörlerindendir ve Obstrüktif (Tıkayıcı Tipte) Uyku Apnesi ise en sık görülen uyku ile ilgili solunum bozukluğu durumudur. Çocuklarda, bir saatlik uyku sırasında görülen tek bir apne (solunum durması) ya da hipopne (solunumun 50% azalması) olayının yaşanması teşhis konulması için yeterlidir.

Üst hava yolunda tıkanıklığın meydana gelmesine ve hastalığın ortaya çıkmasına neden olan faktörler; Hipertrofik adenoid ve tonsiller, kronik ve alerjik rinit, yabancı cisimler, polipler, ve tümörler, kraniyofasiyal anomaliler olabilir. Bu kraniyofasiyal özelliklerin: 1. Üst çene darlığı, 2. Mandibular retrognati 3. Maksillar retrognati olduğu gösterilmiştir. Ortodontik tedavi ile, hastalığın oluşmasına katkı yapan bu kraniyofasiyal özelliklerin düzeltilmesi mümkündür; iskeletsel üst çene genişletmesi, Sınıf II fonksiyonel tedaviler ile mandibular gelişimin stimüle edilmesi, maksillar distraksiyon ile maksillanın öne alınması, kullanılan etkili tedavi yöntemleridir.